2023 ஜூன் 27ஆம் தேதி மத்தியப் பிரதேச மாநிலம் போபாலில் நிகழ்ச்சி ஒன்றில் பேசிய பிரதமர் மோடி, 'பொது சிவில் சட்ட விவகாரத்தில் சிலர் தவறான கருத்துகளைப் பரப்பி, குழப்பத்தை ஏற்படுத்தி வருகின்றனர். ஒரு குடும்பத்தைச் சேர்ந்த ஓர் உறுப்பினருக்கு ஒரு சட்டமும், மற்றோர் உறுப்பினருக்கு வேறொரு சட்டமும் இருந்தால் அந்தக் குடும்பத்தை நடத்த முடியுமா? இந்தக் கருத்தை நமது நாட்டுடன் ஒப்பிட்டுப் பார்க்க வேண்டுகிறேன். இரண்டுவிதமான சட்டங்களால் நாட்டின் நிர்வாகத்தை நடத்த முடியுமா? நாட்டின் குடிமக்கள் அனைவரும் சமம் என்று அரசமைப்பு சாசனம் கூறுகிறது. இதற்கேற்ப பொது சிவில் சட்டத்தை வரையறுக்குமாறு உச்ச நீதிமன்றம் அறிவுறுத்தி உள்ளது. இந்தியாவில் பொது சிவில் சட்டத்தை அமல்படுத்துவது அவசியம்' என்று குறிப்பிட்டார்.

 

மேலோட்டமாகப் பார்க்கும்போது இதில் நியாயம் இருப்பதுபோல் தோன்றலாம். ஆனால் சிந்தித்துப் பார்த்தால் இதனுடைய அபாயத்தை நாம் விளங்கிக் கொள்ள முடியும். இந்தியா போன்ற பன்மைச் சமூகத்தினர் வாழும் நாட்டில் பொது சிவில் சட்டம் சாத்தியமற்றது. நம் நாட்டில் 98 விழுக்காடு சட்டங்கள் அனைவருக்கும் பொதுவானவையாகத் தான் உள்ளன. குற்றவியல் சட்டங்கள் எல்லாருக்கும் பொதுவானதுதான். சிவில் சட்டத்திலும்கூட ஒப்பந்தம், சொத்துப் பரிமாற்றம், சாட்சியம் அளிக்கும் சட்டம் எல்லாருக்கும் பொதுவானவைதான். திருமணம், விவாகரத்து, ஜீவனாம்சம், பாகப்பிரிவினை, நன்கொடை அளித்தல், வக்ஃப் ஆகியன தான் ஒவ்வொரு சமுதாயத்திற்கும் தனியாக இருக்கின்றன.

 

தனியார் சட்டங்கள் முஸ்லிம்களுக்கு மட்டும் இருப்பதைப்போல் இங்குக் கட்டமைக்கப்படுகிறது. உண்மையில் இந்து திருமணச் சட்டங்கள், கிறித்தவ தனியார் சட்டம், ஃபார்ஸி போன்று 300க்கும் மேற்பட்ட பிரிவினருக்குத் தனியார் சட்டங்கள் இருப்பதுபோல்தான் முஸ்லிம்களுக்கு தனியார் சட்டம் இருக்கின்றது. பிரிவு 371A முதல் 3711 வரைக்கும் மராட்டி, குஜராத், நாகாலாந்து, மிசோரம், சிக்கிம், கோவா போன்ற பல மாநிலங்களுக்குத் தனியாகச் சட்டங்கள் உள்ளன.

 

பழங்குடியினருக்கென்று தனியார் சட்டங்கள் இருக்கின்றன. இவையெல்லாம் பன்மைச் சமூக நாட்டின் பெருமைமிகு அடையாளங்கள். ஒவ்வொரு சமுதாயத்திற்கும் தனியார் சட்டங்கள் இருப்பதால் இந்த நாட்டில் இதுவரை எந்தக் குழப்பமும் இல்லை. பல நூற்றாண்டுகளாக இந்தியா பொது சிவில் சட்டத்திற்கான தேவை இல்லாமல் தான் இருந்தது. இப்போதும் அதற்கான தேவை எதுவும் இல்லை.